به نقل از «طرفداری»

نگاهی به نیمه خالی لیوان در دربی 94 با چند پرسش مهم از کادر فنی سرخابی

تاریخ انتشار: ۲۳ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۶۶۳۶۴۶

 نیمه تاریک دربی 94؛ نگاهی گذرا به نیمه خالی لیوان برای هر دو تیم قرمز و آبی پایتخت

اختصاصی طرفداری / دربی 94 نیز همانند دو دربی سَلَفِ خود، با نتیجۀ 2-2 به پایان رسید. نتیجه مساوی شد، ولی در این ارتباط چندین سؤال از کادر فنی پرسپولیس و استقلال برای مخاطب به وجود آمده است. سوالاتی که به نوعی دغدغه های هواداران دو تیم محسوب می شوند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این سوالات را مطرح می کنیم و امیدواریم که کادر فنی محترم و دوست داشتنی هر دو تیم، پاسخ به این پرسش ها و برطرف کردن نقاط ضعف تیم های تحت هدایت خود را مورد تفکر و تأمل قرار دهند.

 

چند پرسش از کادر فنی پرسپولیس:

در عملکرد درخشان یحیی گل محمدی و دستیارنش در کادر فنی پرسپولیس نمی توان تردیدی ایجاد کرد. همین که یحیی و کادرش توانستند پرسپولیس را به فینال لیگ قهرمانان آسیا برسانند گویای شایستگی آن هاست، علی الخصوص که این موفقیت در شرایطی بسیار سخت و پس از تغییرات فراوان در کادر بازیکنان پرسپولیس پدید آمد. طرفداران پرسپولیس به قول پیمان یوسفی "مِن حِیثِ المجموع" از کادر فنی خود راضی هستند و به خوبی می دانند در صورت جدایی گل محمدی و مطهری، جای آن ها با امثال علی دایی، حمید استیلی یا در بهترین حالت مهدی تارتار پر می شود، نه با امثال برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون! ولی در بزنگاه های حساس و مقاطع مهمی نقدهایی جدی و قابل تأمل نسبت به کادر فنی سرخپوشان می تواند وارد باشد.

در درجه اول این سوال وجود دارد که چرا  پرسپولیس در کام بک زدن برابر رقبایش ناتوان است؟! پس از جدایی برانکو ایوانکوویچ از جمع سرخپوشان، آن ها هیچ گاه نتوانسته اند در دیداری که برابر رقبای خود گل اول را دریافت کرده اند یا به نوعی عقب افتاده اند، کام بک بزنند. در حقیقت بازگشت و کام بک زدن به یکی از سنت های حَسَنه سرخپوشان زیر نظر برانکو ایوانکوویچ تبدیل شده بود، ولی در طول این یک سال و نیم گذشته هر زمان که سرخپوشان از رقیب خود عقب افتاده اند، در بهترین حالت نتیجه را به تساوی کشانده اند. تنها مرتبه ای که سرخ ها پس از عقب افتادن از رقیب خود کامیاب گشتند، به بازی نیمه پایانی لیگ قهرمانان آسیا برابر النصر عربستان برمی گردد که البته در آن بازی هم پرسپولیس در ضربات پنالتی رقیب تا بن دندان مسلح خود را حذف کرد. آیا دیگر آن ذهنیت برتر برای کام بک زدن در پرسپولیس وجود ندارد؟! اگر آری، چرا این گونه است؟!

سوال بعد اینجاست که چرا پرسپولیسی که در زمان برانکو و حتی کالدرون بارها توانسته بود در دقایق پایانی دروازه رقبایش را باز کند، هم اکنون این قدر راحت در این دقایق گل می خورد؟ نگاهی به چند ماه اخیر بیندازیم؛ پرسپولیس پس از قطعی کردن قهرمانی خود در لیگ نوزدهم، در برابر گل گهر سیرجان، بازی 2-0 باخته را 3-2 می کند، ولی در ثانیه های پایانی گل تساوی را دریافت می کند و بازگشتش عقیم می ماند. این اتفاق در دربی حذفی نیز می افتد، سرخ ها شکست 0-1 را با برد 2-1 عوض می کنند، ولی در دقایق تلف شده دروازه شان توسط دانشگر باز می شود و در نهایت در ضربات پنالتی حذف می شوند. در بازی با ذوب آهن در این فصل هم دروازه سرخپوشان در دقیقه 90 باز می شود و از همه بدتر این که اتفاق دربی حذفی عیناً در همین دربی 94 هم تکرار می شود. حتی در دیدار فینال آسیا نیز در شرایطی که سرخپوشان با گل دیدنی مهدی عبدی در دقیقۀ 45 از حریف کره ای خود پیش افتاده اند، در اداره بازی تنها برای چند ثانیه به نوعی اهمال می کنند و با پنالتی تقدیمی به رقیب، برد ارزشمند در نیمه اول را در ثانیه آخر از دست می دهند و با روحیه ای شکننده به رختکن می روند. حقیقتاً چه مشکلی در پرسپولیس و تمرکز بازیکنانش وجود دارد که این قدر راحت برتری خود برابر حریفان در ثانیه های پایانی در بازی را از دست می دهد، آن هم در شرایطی که در سال های اخیر سرخ ها در گل زدن برابر رقبایشان در دقایق پایانی بازی ها و تغییر نتیجه بازی به نفع خود، تبحری مثال زدنی داشتند؟

پرسش بعد در ارتباط با تعویض های کادر فنی سرخپوشان است. همین دیشب در مطلبی قابل تأمل (اینجا) خساست عجیب کادر فنی پرسپولیس در انجام تعویض در بزنگاه های مهم مورد نقد و بررسی قرار گرفت. این مهم روشن شد که در تمامی بازی هایی که سرخپوشان در دقیقه های تلف شده گل خوردند، کادر فنی آن ها می توانست با انجام یک یا چند تعویض فرایند بازی را مختل کند، ولی هیچ گاه این کار را انجام نداد!

دیشب در برنامه فوتبال برتر حمید مطهری کمک مربی دوست داشتنی یحیی در توجیه این مسئله عنوان کرد: زمانی که بازیکنان وظیفه محوّل شده خود را به درستی انجام می دهند، دلیلی ندارد که تعویض شوند! به قول عادل آیا می توانیم قانع نشویم؟! وقتی تیم تنها با اختلاف یک گل پیش است، زیر فشار رقیب قرار دارد و تعویض در دقیقه های پایانی می تواند در روند بازی به نوعی تأخیر ایجاد کند، چرا این کادر فنی این کار را انجام نمی دهد؟ چرا به رغم چندین بار ضربه خوردن از این ناحیه این کُنش انجام نمی شود؟

شاید همین احسان پهلوان مثال بسیار خوبی در ارتباط با این موضوع باشد؛ بازیکنی که به دلیل شرایط جثه و فیزیک ریزنقشی که دارد، معمولاً در دقایق پایانی از لحاظ بدنی کم می آورد، دچار مشکل می شود و ضریب اشتباهاتش بالا می رود _همان طور که در بازی با النصر در وقت های اضافه، به دلیل یک بی احتیاطی عجیب (ناشی از خسته شدن و عدم تمرکز لازم) در میانه های میدان کارت زرد دوم را گرفت و در همین بازی با استقلال هم گل تساوی توسط مهدی قایدی روی اشتباه بزرگ و توپ لورفته او در میانه های میدان به ثمر رسید؛ اشتباهی که به رغم بازی خوب پهلوان، ناشی از خستگی مفرط وی در آن دقیقه رخ داد و امید عالیشاه آماده روی نیمکت ماند.

از سویی دیگر این تعویض عجیب و غریب، ناکارآمد، شکست خورده و سوخته مهدی عبدی و آرمان رمضانی چرا در هر بازی انجام می شود؟! شاید بد نباشد با وجود مشکلاتی که در خط حمله پرسپولیس وجود دارد، کادر فنی پرسپولیس حداقل برای یک بار هم که شده زوج عبدی-رمضانی را امتحان کند، به گونه ای که رمضانی به مانند دوران حضورش در سایپا نقش مهاجم کارگر و مکمل را بازی کند و عبدی به عنوان مهاجم هدفِ تمام کننده، از جنگندگی و فضاسازی رمضانی استفاده کند؛ حداقل در یک بازی نه چندان سخت امتحان این مسئله ضرر که ندارد، دارد؟

همین دیشب حمید مطهری در توجیه تداوم فرم بد و نمایش های ضعیف احمد نوراللهی از تغییر پُست وی و استفاده از نوراللهی به عنوان یک بازیکن پُستِ 9 کاذب (False 9) سخن گفت. تردیدی نیست که تعصب و تعهد احمد نوراللهی نسبت به پرسپولیس ثابت شده است، اما زمانی که عملکرد کاپیتان سوم سرخ ها با یک افت محسوس و ملموس مواجه شده و او در همین پست جدیدش کلی موقعیت گلزنی خراب می کند، آیا مثلاً این توجیه که "بازیکن خوب خودش را در موقعیت گلزنی قرار می دهد"، کافی ست؟! یادمان نرود که کمال کامیابی نیا در دوران حضورش در فوتبال پایه ها به عنوان یک مهاجم بازی می کرد. هنگامی که نوراللهی در پُست جدید کارآمد نیست و این همه موقعیت خراب می کند، آیا ارزشش را ندارد که به جای پافشاری در استفاده از احمد ناآماده در این پُست، مثلاً از همین کمال _با سابقۀ بازی به عنوان مهاجم، در پست 9 کاذب استفاده شود؟ آیا این پافشاری در استفاده از نوراللهی در پست غیرتخصصی آن هم در روزهای افت وی، احمد را از این روند بحرانی خارج می کند یا به این فرم ضعیف در بازی او تداوم می بخشد؟

در عملکرد افتضاح و مصیبت بار سه مدیر قبلی پرسپولیس (عرب-انصاری فر-رسول پناه) کوچک ترین تردیدی وجود ندارد. در این شکی نیست که پرسپولیس هنوز با بدهی های انباشته از دوران سوءمدیریت های غیرصادقانه و پرحرف و حدیثِ ایرج عرب از یک طرف و هیجانی و عوام گرایانۀ محمدحسن انصاری فر از سویی دیگر روبه روست؛ یا مدیریت چاله میدانی مهدی رسول پناه که ابرستاره های سرخپوشان را فراری داده و شاکلهۀ تیم را از بیخ و بُن در هم ریخته است؛ منتهای مراتب موارد و مشکلات مهمی هم هستند که صرفاً به مدیریت ارتش سرخ ارتباط و دخل ندارند و کادر فنی سرخپوشان می تواند به جای نگاه های به شدت تئوریک، به راحتی این ایرادها را در عمل رفع کند، چرا که ساده فوتبال بازی کردن و اجتناب از پیچیده کردنِ کلاف های تحلیلی و تئوریک خود یک هنر بزرگ است. خالی بودن دست کادر فنی سرخپوشان قابل انکار نیست، اما پرسپولیس می تواند با بهره جویی بهینه و مناسب از همین داشته ها و بضاعت حال حاضر خود، مثل چند بازی اخیر این تیم از یک سوراخ چندین بار گزیده نشود.

 

چند سوال از کادر فنی استقلال:

پس از دوران آندره آ استراماچونی که برای هواداران استقلال به مانند رویایی شیرین بود، آبی ها با دو مربی ایرانی به کار خود در نیم فصل دوم لیگ نوزدهم و سپس لیگ بیستم ادامه دادند. آبی ها با یک کادر کاملاً استقلالی به لیگ بیستم پا گذاشتند و هدایت این تیم را محمود فکری رکورددار بستن بازوبند کاپیتانی در تاریخ استقلال بر عهده گرفت. در این میان پر واضح است که کادر فنی استقلال، مجهزترین ترکیب لیگ بیستم را در اختیار دارند، البته شاید در خط دفاع مشکلاتی داشته باشند، ولی استقلال در درون دروازه، خط میانی و به ویژه خط حمله مهره هایی در اختیار دارد که داشتن این مهره ها می تواند برای هر تیمی رشک برانگیز باشد.

حال باید دید که آیا کادر فنی استقلال توانسته اند از این بضاعت و غنائت به نحو احسن استفاده کنند یا خیر.

یکی از مهم ترین نقدهای هواداران استقلال نسبت به تیم خود، شکل بازی آبی پوشان است. استقلال در این فصل مهره های مهم خود در خط حمله را حفظ کرده است، ولی چرا استقلال در ساختن موقعیت گلزنی برخلاف سال گذشته این قدر مشکل دارد؟ چرا موقعیت های گلزنی آبی پوشان غالباً بر اثر اشتباهات رقبا (مانند بازی با گل گهر و همین بازی دربی) ایجاد می شوند؟

یکی از مهم ترین دلایل پیشرفت شگفت انگیز مهدی قایدی این بود که استرماچونی به نوعی او را رها کرد و به او یک آزادی عمل فوق العاده داد تا کنار شیخ دیاباته مخوف ترین خط حمله لیگ نوزدهم را بسازند؛ آیا منحصر و محدود کردن قایدی در کناره ها کارایی این ستاره جوان را کاهش نمی دهد؟ شاید یکی از دلایل مشکل ایجاد موقعیت در جمع آبی پوشان، جدایی علی کریمی در خط میانی آبی پوشان نیز باشد، ولی فراموش نکنیم که اگر "مهدی مهدی پور" به خوبی علی کریمی نبوده و نیست، هرگز بازیکن ضعیفی هم نیست. البته خود مهدی پور در مصاحبه شب گذشته اش در برنامه فوتبال برتر گفت که دلیل اصلی کند شدن پیشرفت وی در استقلال، ابتلایش به کرونا و از دست دادن بدن سازی و پیش فصل در جمع آبی پوشان بوده است، ولی این نکته هم کاملاً آشکار است که مهدی پور در دوران حضورش در تراکتور و ذوب آهن به نوعی با در اختیار داشتن مترونوم بازی نقشی مهم در تیم هایش داشت. اگر کادر فنی استقلال کمی به مهدی پور آزادی عمل بیشتری دهد، او شاید باز هم به خوبی علی کریمی نشود، ولی دست کم خواهد توانست همان نقش تعیین کننده در تیم های سابقش را برای آبی پوشان ایفا کند؛ این طور نیست؟!

یکی دیگر از پرسش های مهمی که از کادر فنی استقلال وجود دارد، تعویض عجیب دیاباته با احمد موسوی در بین دو نیمه دربی اخیر است. آیا این تعویض احساسی نبود؟! آیا این تعویضِ احساسی تکرار یک اشتباه نبود؟! فراموش نکنیم که کادر فنی وقت استقلال در بازی یک هشتم پایانی لیگ قهرمانان آسیا برابر پاختاکور، به طور همزمان از مثلث شیخ-قایدی-مطهری بهره جستند؛ آیا نتیجه مثبت بود؟ پر واضح است که استفاده همزمان از این سه بازیکن بدترین لطمه و ضربه را به بازی ارسلان مطهری می زند و به نوعی او را از جریان بازی خارج می کند. این اتفاق عینا در دربی 94 هم افتاد، با ورود شیخ به جای احمد موسوی، مطهری مجبور شد که بیشتر به کناره ها متمایل شود و همین مساله روی کارایی او اثری به شدت منفی گذاشت. آیا بهتر نبود به جای شیخ، یک وینگر یا حتی یک هافبک تهاجمی مانند فرشید اسماعیلی به بازی بیاید تا استقلال آن طور ابتکار عمل در نیمه دوم را از دست ندهد و زیر فشار سنگین رقیب دیرینه اش قرار نگیرد؟

در ادامه این سوال هم به وجود می آید که چرا هر گاه استقلال از رقبایش پیش می افتد، به قدری تحت فشار قرار می گیرد که ابتکار عمل را به طور کامل از دست می دهد؟ این اتفاق در هفته دوم برابر فولاد افتاد، به گونه ای که استقلال پس از پیش افتادن از میزبانش، با یک نمایش پرانتقاد در نیمه دوم بازی برده را به رقیب جنوبی خود واگذار کرد. همچنین در بازی با نفت آبادان هم که به تساوی منجر شد شاهد این واقعه بودیم. در دیدار برابر گل گهر هم پس از اشتباهات ویران کننده علیرضا حقیقی، گل گهر استقلال را شدیداً تحت فشار قرار داد، به گونه ای که اگر رشادت رشید نبود، آن سه امتیاز حیاتی هم به دست نمی آمد. در دربی هم که همه چیز واضح بود. در حقیقت سوال اصلی برای هوادار استقلال اینجاست که چرا ساختار دفاعی استقلال باید در این حد آسیب پذیر باشد که در هر بازی چندین موقعیت آشکار گلزنی به رقیبان استقلال تقدیم کند. آیا در دیدارهای حساس و کلیدی _به ویژه در آسیا، صرفاً نمایش های رشید کافی و کارساز است؟

در این میان یک پرسش دیگر برای هواداران استقلال این است که چرا مساله میلیچ در این تیم این قدر پیچیده شده است؟! بیایید با خود صادق باشیم و در شرایطی که هیچ چیز ثابت نشده، این شایعات بی اساس مربوط به دوپینگ میلیچ را جدی نگیریم. باید پذیرفت که خبر ترک ایران توسط میلیچ و خانواده اش در بامداد امروز برای هواداران استقلال خبری بسیار غیرمنتظره، شوک آور و ناامیدکننده بود. بارز است هر زمانی که هروویه میلیچ برای استقلال بازی کرده، نقشی تعیین کننده داشته است، مثلاً اگر همین گل سه امتیازی و ارزشمند میلیچ در بازی با ماشین سازی نبود، امروز جایگاه استقلال در جدول قطعاً متفاوت می شد. آیا در شرایط کنونی که تیمی حق خرید بازیکن خارجی ندارد، این برخورد کادر فنی استقلال با یکی از معدود بهترین و باکیفیت ترین خارجی های لیگ بیش از حد غیرمدبرانه و سختگیرانه نیست؟ آیا قرار است باز هم یک پرونده مالی جدید به انبوه پرونده های انضباطیِ استقلال در کمیته انضباطی فیفا اضافه شود؟

در این که یک فشار بیش از حد بر روی کادر فنی استقلال وجود دارد، شکی نیست. خلاف سال های گذشته کادر فنیِ امسالِ استقلال در حد خود توانسته امتیازات آغاز فصل را به خوبی جمع کند؛ ولی شکل بازی این تیم و البته مدل تعویض های کادر فنی پرتعداد آبی ها طرفداران این تیم را تا حدی نگران کرده است. همین دیشب در شرایطی که حتی کارشناس انگلیسی یک شبکه فارسی زبان هم بر تصمیم رضا کرمانشاهی در پنالتی نبودن هند وحید امیری صحه گذاشت، شاهد کل کل های عجیب و غریب آرش برهانی با محمدحسین میثاقی در برنامه فوتبال برتر بودیم.

برهانی که ظاهراً با زیرکی از پاسخ به سوال محمدحسین میثاقی راجع به بازی ضعیف استقلال در نیمه دوم طفره می رفت، به شکلی عجیب و کودکانه، روی صحبت های خود مبنی بر متضرر شدن استقلال در دربی اصرار داشت و به شکل حیرت انگیزی تمامی کارشناسان داوری _که بلااستثنا تصمیم کرمانشاهی در آن صحنه را تایید کرده بودند، را به حمایت کورکورانه از داوران در کارشناسی های شان متهم می کرد. بدون تعارف آیا این پاک کردن صورت مساله نیست؟! چرا استقلال باید چنین نمایش پرانتقادی در نیمه دوم دربی داشته باشد و کادر فنی این تیم نیمه مربیان را به راحتی به همتایان سرخ خود ببازد؟ آیا چنین رویکردی عزم کادر فنی استقلال مبنی بر برطرف کردن نقاط ضعفِ واضحِ این تیم (به ویژه در ساختار ضعیف دفاعی) را زیر سؤال نمی برد؟ به هیچ عنوان نباید فراموش کنیم استقلال در بازی بسیار حساس و البته پولسازِ خود برابر العین امارات در پلی آف لیگ قهرمانان آسیا جای هیچ گونه اهمال، اشتباهات و توجیهات این چنینی ندارد. العین نه دروازبانی مثل علیرضا حقیقی دارد، نه بازیکن ناآماده و فرصت سوزی همچون احمد نوراللهی. همچنین نه رشید قرار است همیشه نقش سوپرمن را بازی کند و نه تکنیک ناب قایدی قرار است همیشه نجات بخش باشد. آنجا اگر خدایی ناکرده نماینده کشورمان نتیجه نگیرد، تمامی منابع مالی بالقوه از بابت صعود به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا را از دست خواهد داد و این برای استقلالی که همچون دیگر همتای تهرانی خود زیر کوهی از بدهی های انباشته شده ناشی از سوءمدیریت رنج می کشد، یک اتفاق وحشتناک خواهد بود و به شدت گران تمام خواهد شد. آنجا دیگر تنها پای یک تک بازی مرگ و زندگی در میان است و نماینده کشورمان باید آن قدر آماده و بی نقص باشد که حتی اشتباهات احتمالی داوری هم در صعودش به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا 2021 خللی ایجاد نکند. پُر واضح است که هرگز نمی شود با چنین توجیه های هیجانی و عامه پسندی این نحوه بازیِ پراشتباه و آسیب پذیر را توجیه کرد.

 

به هر روی امیدواریم کادر فنی محترم هر دو تیم بدانند که در تیم های مطبوع و محبوبشان، ایرادات فنی و نقاط ضعف ریز و درشتی وجود دارد؛ ایراداتی که اگر به سرعت رفع نشوند، می توانند هزینه ای گزاف به این دو باشگاه و البته هواداران عاشقشان تحمیل کنند.

 

استقلال 2-2 پرسپولیس؛ طلسم دی پابرجا ماند، همان همیشگی، مساوی! دربی روی موج اشتباه و احساسات | بازی هیجانی / تحلیل بازی پرسپولیس تعویض نمی کند و نتایج را از دست می دهد پرسپولیس | از دیوار سرخی که تنها 2 روزنه داشت تا 8 محجوبی که بدشانس بود پیام یحیی گل محمدی به وزیر ورزش: پرسپولیس یا جای من است یا جای رسول پناه! آقای فکری؛ بعد از بازی همه کارشناس می شوند، بین دو نیمه چطور؟! هروویه میلیچ ایران را ترک کرد! / ادعای رسانه داخلی هروویه میلیچ: با قلبی آکنده از درد به خانه برمی‌ گردم / همیشه به خاطر استقلال جنگیده‌ ام حمیدرضا آصفی: هروویه میلیچ؟ باشگاه سخنگو دارد و من نباید حرف بزنم

 

اخبار داغ 

شایعه قهر یحیی تکذیب شد؛ گل محمدی در ریکاوری شرکت کرد نه در تمرین ذخیره ها شیخ دیاباته هم در مسیر جدایی از استقلال لو رفتن راز شیطانی در بی آبرو شدن دختر ایلامی + جزییات کریستیانو رونالدو بهترین گلزن دهه دوم قرن 21 شد لواندوفسکی و داستان شرط بندی با یورگن کلوپ در دورتموند

منبع: طرفداری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۶۶۳۶۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تراکتور صدرنشین لیگ را متوقف کرد/ تعارف استقلال به پرسپولیس

به گزارش خبرنگار مهر، هفته بیست و پنجم رقابت‌های فوتبال لیگ برتر امروز چهارشنبه با دیدار تیم‌های تراکتور و استقلال از ساعت ۱۷ در ورزشگاه یادگار امام تبریز به قضاوت پیام حیدری پیگیری شد که این دیدار با تساوی بدون گل به پایان رسید.

ترکیب استقلال:

محمدرضا خالدآبادی، روزبه چشمی، ایمان سلیمی، محمدحسین مرادمند، صالح حردانی(۹۰ میلاد فخرالدینی)، ابوالفضل جلالی، زبیر نیک نفس(کارت زرد)، آرش رضاوند، جلال‌الدین ماشاریپوف(۹۰ جعفر سلمانی) ، مهرداد محمدی(کارت زرد)(۸۴ پیکان بابایی) و گوستاوو بلانکو.

ترکیب تراکتور:

حسین پورحمیدی، مهدی شیری، عارف آقاسی(کارت زرد)، شجاع خلیل‌زاده، محمد نادری، ریکاردو آلوز، سید مهدی حسینی(کارت زرد)، گوستاوو واگنین، مهدی هاشم‌نژاد، رحمان جعفری(۷۷ مهدی عبدی- کارت زرد)، ارسلان مطهری(۶۴ امیرحسین حسین زاده).

دلایل حساسیت بازی

دیدار دو تیم در شرایطی آغاز شد که استقلال صدرنشین بود و برای حفظ موقعیت خود نیاز به پیروزی داشت و تراکتور هم برای این که خود را به رده سوم نزدیکتر کند برای رسیدن به برد وارد زمین شد و کار را هم تهاجمی آغاز کرد تا شاید بتواند در همان دقایق ابتدایی دروازه حریف تهرانی خود را باز کند.

خطر اول را استقلال ایجاد کرد

در شرایطی که تراکتوری‌ها برای رسیدن به گل عطش داشتند این استقلال بود که جدی ترین خطر را در دقیقه هشتم روی دروازه میزبان ایجاد کرد که ضربه محمدی از داخل محوطه جریمه را پورحمیدی دفع کرد تا این حمله بی ثمر بماند.

افت دو تیم و توپ‌های بی هدف

تا دقیقه ۳۰ بازی دو تیم افت محسوسی داشت و هر چند توپ در میانه میدان رد و بدل می‌شد اما اشتباهات بازیکنان دو تیم اجازه نمی‌داد که موقعیت جدی و خطرناکی روی دروازه‌ها شکل بگیرد. هر دو تیم بی هدف و پراشتباه ظاهر شدند و اعضای کادر فنی هم در کنار زمین به اعتراض و ایجاد حاشیه مشغول بودند!

درگیری‌های مبتیدیانه بازیکنان

بازیکنان دو تیم که در نیمه اول فوتبال سرد و کسل کننده‌ای را به نمایش گذاشتند در دقایق پایانی بیشتر به درگیری و ایجاد حاشیه پرداختند و با اقداماتی مبتدیانه و غیرحرفه ای فضای ورزشگاه را ملتهب کردند و با اشتباهات پرتعداد خود فقط توپ را به گردش در می‌آوردند و موقعیتی ایجاد نمی‌کردند تا در نهایت نیمه اول بدون گل به پایان برسد.

نیمه دوم با همان روش کسل کننده

هر چند در شروع نیمه دوم استقلالی ها در دو صحنه درون محوطه جریمه توسط بازیکنان حریف سرنگون شدند اما داور اعتقادی به پنالتی نداشت و اعتراض محمدی و کادر فنی آبی پوشان همراه ثمری نداشت. با این حال روش دو تیم برای بازی همان سرد و کسل کننده نیمه اول بود و موقعیت جدی روی دروازه ها شکل نگرفت.

۱۰ دقیقه پایانی و افسوس تراکتوری ها

نیمه دوم دیدار تیم های تراکتور و استقلال هم نتوانست نمره قبولی فوتبالی بگیرد اما با ورود مهدی عبدی در ۱۰ دقیقه پایانی، سرخپوشان تبریزی صاحب چند موقعیت خوب شدند که مهمترین آن در دقیقه ۸۰ به دست آمد اما در آستانه باز شدن دروازه استقلال مدافعان توپ را دفع کردند تا کار همچنان بدون گل دنبال شود.

استقلال دو امتیاز از دست داد

شاگردان جواد جواد نکونام با این تساوی ۵۴ امتیازی شدند و با یک بازی بیشتر نسبت به پرسپولیس در صدر هستند و در صورتی که پرسپولیس بتواند در دیدار امروز سپاهان را شکست دهد ۵۵ امتیازی خواهد شد و صدر جدول را پس از هفته از استقلال خواهد گرفت. تراکتور هم با ۴۱ امتیاز در رده چهارم قرار دارد.

کد خبر 6094571 رضا خسروي